Պետություն-մասնավոր գործընկերության գաղափարը, որը խթանում էր «Հայաստան 2020»-ը, իրացվել է Հայաստանի ազգային մրցունակության հիմնադրամի (ՀԱՄՀ) տեսքով: Հայաստանի ազգային մրցունակության հիմնադրամը ստեղծվել է 2008 թվականին՝ ՀՀ կառավարության և հայկական ծագման համաշխարհային գործարարների խմբի գործընկերության միջոցով: Հոգաբարձուների խորհուրդը նախագահում էր Հայաստանի Հանրապետության վարչապետը: Խորհուրդը ներառում էր կառավարության վեց բարձրաստիճան ներկայացուցիչների, վեց միջազգային նշանավոր գործարարների և միջազգային զարգացման համայնքի մեկ ներկայացուցչի: Հոգաբարձուների խորհրդի անդամներ էին գործարար աշխարհի այնպիսի առաջատար դեմքեր, ինչպիսիք են Ռուբեն Վարդանյանը, Նուբար Աֆեյանը, Անդրե Անդոնյանը, Րաֆֆի Ֆեստեքջյանը, հետագայում՝ Հայկ Բաքրջյանը, լորդ Արա Դարզին և Գոռ Նահապետյանը: Հիմնադրամը սերտորեն համագործակցեց մի շարք նախարարությունների, ինչպես նաև Հայաստանի և միջազգային մասնավոր հատվածի սուբյեկտների հետ: Հիմնադրամի մանդատը միջազգային մրցունակության հասնելն էր՝ տնտեսական գործունեության առանցքային ոլորտների զարգացման միջոցով: Այդ նպատակով Հիմնադրամը հավաքագրեց ռազմավարական ներդրումներ և իրականացրեց Հայաստանի տնտեսական զարգացման համար կենսականորեն կարևոր ծրագրեր:
ՀԱՄՀ-ն միտված էր նպաստելու ազգային մրցունակության ձևավորմանը տնտեսական գործունեության առանցքային ոլորտներում, ներառյալ` առողջապահության, զբոսաշրջության, կրթության բնագավառներում, որտեղ Հայաստանի համար տարածաշրջանում մրցակցային առավելություն ձեռք բերելու ներուժ կար: ՀԱՄՀ-ը ձգտում էր դա անել՝ հավաքագրելով ռազմավարական կապիտալ ներդրումներ և հմուտ ռեսուրսներ՝ Սփյուռքի հետ համագործակցությամբ։
Հետագայում, ՀՀ կառավարությունը որոշում կայացրեց վերակազմավորելու Արդյունաբերական զարգացման հիմնադրամն ու Ազգային մրցունակության հիմնադրամը՝ ստեղծելով Հայաստանի զարգացման հիմնադրամը: ՀԱՄՀ-ը մեզ համար նշանակալի փորձ էր, քանի որ վերջինս հիմք դրեց զբոսաշրջության, մշակույթի և այլ ոլորտներում մեր խարսխային ծրագրերի իրականացմանը: Սա նաև հիանալի դաս եղավ պետություն – մասնավոր գործընկերության նախագծերում որոշումներ կայացնելու դինամիկայի և պետական հատվածում մասնավոր սկզբունքներով կառավարման սահմանափակ հնարավորությունների վերաբերյալ:
ԲԱՑ ԵՐԿՆՔԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
ՀԱՄՀ-ի քաղաքականության մշակման մեծագույն նախաձեռնությունը Հայաստանում Բաց երկնքի քաղաքականությունն էր, որը ներկայացվեց 2013 թ.–ի նոյեմբերին՝ երկարատև աշխատանքի և McKinsey & Company ընկերության ծավալուն հետազոտությունների ու քաղաքականության առաջարկի հիման վրա: Համաձայնություն կայացվեց այն հարցի շուրջ, որ Բաց երկնքի քաղաքականությունը խիստ դրական ազդեցություն կունենա տնտեսության վրա՝ աշխատատեղերի ստեղծման, ուղևորների թվի, ուղեվարձի նվազեցման, Հայաստանում մրցունակ ու կայուն ավիաընկերության ծառայություն հիմնելու ճանապարհով։
Բաց երկնքի քաղաքականության ներմուծումը պետք է էական փոփոխություն մտցներ Հայաստանի ավիացիոն քաղաքականության մեջ, ինչը մեծ ազդեցություն կունենար հետևյալ ոլորտների վրա. հայկական Սփյուռքը կշահեր մեծացած կապից և գների իջեցումից` ինչպես Հայաստան մասնավոր այցելությունների, այնպես էլ` բիզնեսով զբաղվելը դյուրացնելու առումով, օդանավակայանում կավելանար ավիաընկերությունների երթևեկության ծավալը և կարող էր օգնել գրավելու բարձր հաճախականության փոխադրողների՝ նրանց տրամադրելով նվազեցված վճարներ ու աջակցություն, և արդյունաբերության այլ ոլորտներ ևս կշահեին կապի բարելավումից և գործարար ճանապարհորդների թվի աճից:
Հետագայում կատարվեց նաև Հայաստանի ավիացիոն արդյունաբերության և փոքր ավիացիայի զարգացման ներուժի նախնական գնահատում:
